نویسنده مهمان
این تجمع به دعوت سرخپوستان و بومیان آمریکایی در شمال شرقی آمریکا به نام اتحادیه سرخپوستان نیوانگلند (UAINE) برگزار شد. این اتحادیه از سال ۱۹۷۰ تا امروز هر ساله روز شکرگزاری در آمریکا را روز “عزای عمومی” اعلام کرده‌اند. علت این نامگذاری یادبود کشتار و نسل‌کشی بومیان و حمله غرب به فرهنگ این مردم است. اتحادیه سرخپوستان نیوانگلند از مجوعه ایالت‌های ماساچوست، مین، ورمانت، نیوهمشایر، رودایلند و کانکتیکات تشکیل شده است.
شرکت کنندگان با در دست داشتن پلاکاردهایی که روی آنها نوشته شده بود: پلتیر را آزاد کنید، مسلمانان در کنار استندینگ راک ایستاده اند، ساخت لوله نفتی هرگز، جنبش بومیان آمریکایی، از بین نرفته‌ایم ما اینجا هستیم قوی و بیدار، همدردی و حمایت سفیدپوستان از بومیان و آزادی آفریقائیان، مهاجران غیر قانونی چه کسانی هستند؟، روز ملی عزای عمومی و …
در شروع برنامه مجری برنامه از مردم، گروه‌ها و نهادهایی که برای حمایت از بومیان و روز عزای عمومی آنجا آمدند تشکر کرد. وی همچنین از مسلمانان حاضر در این برنامه تشکر کرد. در ادامه‌ی این برنامه، آقای منونم (MANOONUM) که موسس اتحادیه سرخپوستان نیوانگلند است، در قسمتی از سخنرانی خود گفت : «مستعمره نشینان نیو انگلند (اروپاییان) با کشتی معروف می فلاور (May Flower) در سال ۱۶۲۱ میلادی وارد بندر پلیموث در ایالت ماساچوست شدند. مسافران در این کشتی از گرسنگی و تشنگی در حال مرگ بودند اما بومیان (سرخپوستان) این بندر به رهبری رئیس قبیله سرخپوستان مسا سویت (Massasoit) به آنها غذا دادند و از آنها پذیرایی کردند و بعداً به آنها کشاورزی یاد داده بودند که چگونه ذرت بکارند.
محل ورود و پهلو گرفتن آن کشتی اروپائیان را پلیموث راک می‌نامند که در کنار آب اقیانوس اطلس قرار دارد. وی ادامه داد بر خلاف کمک‌های رئیس قبیله سرخپوستان، متاسفانه اروپاییان به حق خود قانع نبودند و هر روز طلب زمین‌های بیشتری می‌کردند و رئیس قبیله سرخپوستان سعی بر صلح دادن بین بومیان و اروپائیان داشت اما بعد از مرگ وی، اروپائیان یکی از خونین‌ترین جنگ‌ها را معروف به جنگ‌های کینگ فیلیپ (که اسم پسر مسا سویت بود) براه انداختند و بعد از کشتن کینگ فیلیپ، سر وی را روی نیزه گذاشتند و بیش از ۲۰ سال در فلکه اداره پست شهر پلیموث نصب کردند.»
پی‌نوشت از کیوان:
در ادامه عکس نوشته‌ی زیرِ مجسمه‌ی کینگ فیلیپ را می‌بینید: طی جنگ سال‌های ۱۶۷۵ تا ۱۶۷۶ میلادی، بدن وی مثله شد. سرش روی یک نیزه در نزدیکی همین مکان به مدت ۲۰ سال قرار داده شد. یک دست به بوستون و دیگری به انگلستان فرستاده شد. خانواده‌اش نیز توسط فاتحان انگلیسی در منطقه‌ی West Indies واقع در دریای کارائیب به اسیری گرفته شدند…
پنج‌شبه، روز عزای عمومی، ماساچوست
کیوان ابراهیمی
ثبت نظر