پرسش و پاسخ: اهمیت سلامت روانی جامعه در امریکا؛ از حوادث تا سینما

سوال وارده: با عرض سلام، بنده سوالی برایم پیش آمده. شما فرمودید که در امریکا تصاویر جنازه‌ها و قربانیان حوادث رو به دلیل حفظ سلامت روانی جامعه منتشر نمی‌کنند، بسیار هم کارِ درستی می‌کنند اما سوال من اینجاست که چرا یک سری از فیلم‌های امریکایی دارای صحنه‌های خشن و دلخراش است؟ (فکر کنم به یک سری از فیلم‌هایشان که خون و خونریزی زیاد دارد فیلم‌های slasher اگر اشتباه نکنم می‌گویند). آیا دیدن اینجور فیلم‌ها سلامت روانی جامعه را به خطر نمی‌اندازد؟ فیلمی مثل اره (saw) یک نمونه است که من تماشا کردم. اگر می‌شود لطف کنید کمی در مورد این موضوع توضیح دهید، واقعاً برایم عجیب است!

#پاسخ_کیوان

سلام و تشکر از سوال خوب‌تون

فکر نمیکنم بشه این دو مورد رو خیلی مشابه یا نزدیک به هم دونست. تصاویر جنازه‌های حوادث تیراندازی یا فاجعه‌های طبیعی به این دلیل منتشر نمیشه که آرامش و سلامت روانی جامعه وقتی درگیر یک مخاطره شده، بیش از حد لازم تحریک و تهدید نشه. ضمن اینکه اینجا داریم از یه سری ماجراهای واقعی صحبت می‌کنیم و اگر تصاویر قربانیان منتشر بشه میتونه تا ابد برای خانواده‌ها و نزدیکان‌شون هم سخت و دردناک باشه.

اما وقتی داریم به فیلم می‌پردازیم، بحث صنعت سینما و سرگرمی میاد وسط و یک قشری در امریکا طرفدار ژانر وحشت (horror) و به طور خاص ژانر قتل و مثله کردن (slasher) هستند. دیدن این فیلم‌ها سلامت روانی بینندگان‌شون رو در خطر میندازه اما لزوما کاری به کل جامعه نداره چون بیننده‌ی خاص خودش رو داره.

البته شاید سازندگان و طرفداران اینگونه ژانرها توجیه کنن که دیدن‌شون باعث تخلیه‌ی هیجانی میشه اما به نظرم ساخت‌شون خسارت‌زا هم هست. می‌تونیم اثرگذاری فیلم‌های خشن و پر از تیراندازی و کشت و کشتار (gun action) رو در یک جوان امریکایی که اسلحه برمیداره و میره خودکشی میکنه یا هم‌کلاسی‌هاش رو در مدرسه به رگبار میبنده ببینیم.

و لازمه اشاره کنم که جامعه‌ی امریکا هم ملغمه‌ای از خوبی‌ها و بدی‌هاست. اصلا و ابدا اینطور نیست که در همه جای این جامعه، احترام و اهمیت قائل شدن به سلامت روانی و ذهنی دیگران رو ببینیم.

تیراندازی‌ها و کشت و کشتارهای معروف امریکا، وجود شهرهای ناامنی مثل شیکاگو و امثالهم، شدیدترین نمونه‌های تهدید روانی یک جامعه هستند که اینجا مثل نقل و نبات وجود داره و رخ میده. جامعه و حکومت امریکا میتونه در بخشی خوب عمل کنه و در بخشی بد. یکجا ممکنه رسانه‌های این کشور شهوت دیده شدن رو کنترل کنن و مسابقه‌ی عکس‌اندازی از حوادث دلخراش رو پایان بدن تا سلامت روانی جامعه حفظ بشه، جای دیگه هم ممکنه سرمایه‌دارهای صنعت پر سود سینما حاضر به چنین کاری نباشن و انواع و اقسام فیلم‌هایی رو به خورد جامعه بدن که برای سلامت روانی بینندگان‌شون مضره و بعضا مخاطراتی رو متوجه جامعه بصورت یک کل واحد هم میکنه…