نویسنده مهمان
برخی جانداران و دوزیستانِ فیک و بی‌نام و نشان که کف فضای مجازی زیست می‌کنند ، هر وقت یک دانشجوی مذهبی و انقلابی را در غرب و بطور خاص امریکا می‌بینند، اگر ندانسته تهمت نزنند و قضاوت نکنند، لااقل می‌پرسند در ایران چه سهمیه‌ای داشتی و در خارج بورسیه‌ی کجا شده‌ای؟
۲. سه حالت وجود دارد:
– اگر دانشجو بگوید فاند تحصیلی از استاد و دانشگاه امریکایی می‌گیرم، می‌گویند چطور شده با این عقایدت پول شیطان بزرگ را میگیری و به آنان مالیات می‌دهی؟ (مراجعه شود به مورد ۸ در انتهای متن)
– اگر بگوید بورسیه‌ی دولت ایران هستم که تکلیف روشن است. انواع و اقسام انگ‌ها روانه می‌شود که از بورسیه‌های تقلبی احمدی‌نژادی هستی.
– اگر بگوید خودم خرج تحصیل و زندگی را می‌دهم، به آقازاده و مرفه بی‌درد بودن و پولش از پارو بالا رفتن متهم می‌شود؛ هر چند که ممکن است با کلی قرض و وام توانسته باشد این هزینه‌ها را تامین کند.
۳. توصیه می‌شود اگر دانشجوی سالمی در خارج از کشور و در معرض اینگونه تهمت‌ها هستید، صرفاً تدافعی برخورد نکنید؛ چرا که این کار بازی در زمین فیک‌های اپوز است. بروید در شکم تهمت‌زنندگان:
«بله من سهمیه دارم، همون سهمیه‌ای که تو ازش بی‌بهره‌ای! سهمیه‌ی عقل و هوش خدادادی! (goo.gl/yw7Epv) اگر جایگاه من برات حسادت‌آوره، بیا راه‌های رسیدن بهش رو برات توضیح بدم :)»
۴. جهت تنویر افکار و توضیح در مورد سوالاتی که ممکن است بعد از خواندن این متن در ذهن‌تان شکل گرفته باشد، در مورد سوابق پذیرش‌های دانشگاهی‌ام توضیحاتی می‌دهم:
بنده، کیوان ابراهیمی، در سال ۱۳۸۶ بدون استفاده از هیچگونه سهمیه‌ای در رشته‌ی برق شریف پذیرفته شدم. در واقع با کسب رتبه‌ی ۷۷ کشوری در کنکور سراسری ریاضی-فیزیک ۸۶ می‌توانستم هر کدام از رشته‌های مهندسی در هر یک از دانشگاه‌های کشور را در خانه‌ی نخست انتخاب رشته وارد کرده و در آن پذیرفته شوم. ضمناً از کرمان شرکت کرده و در منطقه‌ی ۲ رتبه‌ی ۲۳ آوردم که به دلیل رتبه‌ی زیر ۱۰۰ کشوری، منطقه‌ی آزمون تاثیری در قبولی نداشت. انتخاب اول برق شریف بود که پذیرفته شدم. در مقطع ارشد نیز با شرکت در کنکور، مجدداً در برق شریف پذیرفته شدم و بعد، مشغول به دکترا در دانشگاه ایالتی آیوای امریکا شدم. ضمناً به دلیل رتبه‌ی زیر ۱۰۰ کنکور، عضو بنیاد نخبگان نیز هستم و سه دوره در همایش ملی نخبگان جوان حاضر بودم.
۵. پذیرش دکترایم نیز به صورت روتین و عادی، با شرکت در امتحانات تافل (نمره‌ی ۱۰۱) و GRE (نمره کامل ۱۷۰ در قسمت کوانت و ۱۵۲ در قسمت وربال) و ارسال رزومه برای اساتید و اپلای کردن در دانشگاه‌ها بدست آمده؛ به این طریق که استادی در دانشگاه ایالتی آیوا با توجه به سوابق تحصیلی، رزومه و نمرات بالا در تافل و GRE، پذیرش با حمایت مالی کامل را به وسیله‌ی گرنت خود از بنیاد ملی علوم امریکا پیشنهاد داد. این پذیرش فول فاند بوده، به شکلی که تمام شهریه‌ی تحصیلی به دانشگاه توسط استاد پرداخت شده و حقوقی به عنوان هزینه‌ی زندگی نیز به دانشجو پرداخت می‌گردد.
۶. فلوشیپ کالج مهندسی دانشگاه ایالتی آیوا نیز به بنده اعطاء گردید. در نامه‌ی پذیرش که در پیوست مشاهده می‌شود ذکر شده دانشکده‌ی برق و کامپیوتر به تعداد بسیار معدودی از دانشجویان بالقوه‌ی تحصیلات تکمیلی خود که نوید فوق‌العاده بودن را می‌دهند، این فلوشیپ را پیشنهاد می‌دهد. بجز این پذیرش، از چند دانشگاه دیگر در امریکا، انگلیس، استرالیا و سوئد نیز پیشنهاد پذیرش داشتم که در نهایت دانشگاه فعلی را انتخاب کردم و تاکنون ۴ ترم تحصیلی (۲ سال) از مقطع دکتری را پشت سر گذاشته‌ام.
۷. دوستان عزیز توجه داشته باشند که نویسندگان، از دادنِ مشاوره تحصیلی و اپلای معذور اند. در ادامه کارنامه‌ی کنکور بنده به همراه نامه‌ی پذیرش، بورسیه و فلوشیپ از دانشگاه امریکایی را می‌توانید مشاهده نمایید. یکبار دیگر دوستان مذهبی محصل در غرب را به نکته‌ی مهم شماره‌ی ۳ ارجاع می‌دهم
۸. به زودی در زمینه‌ی تحصیل نخبگان در خارج از کشور، سخنان کمتر شنیده‌شده‌ای از رهبر انقلاب را منتشر خواهیم کرد که به شکل جامع و مانع قضیه را باز کرده و توضیحاتی داده‌اند که موضوع را تا حد خوبی روشن می‌کند. احتمالاً بسیاری از دوستان، نخستین بار خواهد بود که این سخنان را خواهند دید.
کیوان ابراهیمی
ثبت نظر