مجتبی رضاخواهدر آپارتمانهایی که زندگی می‌کنیم، دستگاه‌های هشدار دهنده دود (smoke detector) وجود داره. اگر دودی در خونه راه بیفته، این دستگاه صدای گوش خراشی میده. در این حالت باید بسرعت منبع تولید دود (ولو اسفند) رو از بین ببرید. اگر این دستگاه برای مدت معینی آلارم بده و هنوز در خونه دود باشه، این دستگاه آتش نشانی شهر رو خبر میکنه.
جدی گرفتن ایمنی در ساختمانهای دانشگاه اهمیت زیادی داره. اگر دستگاه‌هاشون تشخیص بده که احتمال خطر هست، قبل از اینکه هر اتفاقی بیفته، در ساختمانها صداهای بسیار گوش خراشی پخش میشه و از همه میخوان که از ساختمان بسرعت خارج بشن. صداها بقدری بلند هست که حتی اگر شما بخواهید هم نمیتونید در ساختمان بمونید چون گوش شما تحمل این صدا رو نداره. در طول مدت تحصیلم در دانشگاه، چند بار شد که آلارم خروج از ساختمان زده شد و همه به سرعت بیرون رفتند ولی هیچ اتفاقی هم نیفتاد. یعنی بدون اینکه حادثه‌ای رخ بده، مشکل رفع شد.
در طول مدت تحصیلم، برای ارائه نتایج ریسرچم به یه شرکت بزرگ آمریکایی می‌رفتم. وقتی وارد ساختمان شرکت می‌شدی، منشی شرکت اول می‌پرسید که فیلم ایمنی ساختمان رو دیدی؟ اگر ندیده بودی که باید قبل از ورود به جلسه این فیلم ۱۵ دقیقه‌ای رو میدیدی و اگر دیده بودی، ازت می‌پرسید که آخرین بار کی دیدی؟ اگر بیشتر از یکسال گذشته بود، باید دوباره میدیدی. در این فیلم تجهیزات ایمنی ساختمان در برابر آتش سوزی و راههای خروج از ساختمان در این شرایط رو نشون میداد.
همیشه در ابتدای جلسات در این شرکت، قبل از ارائه نتایج ریسرچ، ابتدا یک مورد ایمنی رو (با توجه به شرایط روز) توضیح می‌دادیم. در خصوص این موضوع (safty share در ابتدای هر جلسه) بعدا خواهم نوشت.
کیوان ابراهیمی
نویسنده مهمان
ثبت نظر