نویسنده مهماناولین فرق که حتما می‌دونید، شناور بودن قیمت بنزین در امریکاست. دومین تفاوت اینه که اگر بصورت حدودی، قیمت هر گالن بنزین در امریکا رو ۲.۵ دلار بازای هر گالن بگیریم، هر لیتر حدودا معادل با ۲۶۵۰ تومان میشه که خیلی بالاتر از ایرانه. سومین تفاوت اینه که قیمت بین ایالات و شهرهای مختلف و حتی جایگاه‌های مختلف در یک شهر، تا حد زیادی میتونه متفاوت باشه. در کالیفرنیا تا ۳.۱۰ دلار/گالن دیدم در حالی که قیمت معمول در آیوا حدود ۲.۳۶ دلار/گالن هست.
مورد بعد، تعداد بسیار زیاد پمپ بنزین در امریکاست. از shell گرفته تا BP و فیلیپس و غیره، اینجا گُله به گُله جایگاه زدن، بطوری که تقریبا هیچ جا صفی وجود نداره و پمپ‌ها خلوت هست.
نکته‌ی مهم بعدی، مساحت چند برابری جایگاه‌های اینجا نسبت به ایرانه. چند ردیف پمپی که وجود داره، با فاصله‌ی زیاد نسبت به هم ساخته شدن، بطوری که اون وسط یه لاین جای اضافه برای حرکت ماشین‌ها هست. به این صورت، ماشین عقبی که کارش رو زودتر تموم کرده دیگه لازم نیست برای ماشین جلویی که هنوز داره بنزین میزنه منتظر بمونه. میتونه بندازه توی لاین کناری و حرکت کنه بره.
این فراخ بودن جا باعث میشه برخی اوقات ببینید دوتا ماشین دارن سر و ته بنزین میزنن، مثل عکسِ اولِ زیر!
در فروشگاه پمپ بنزین، انواع مختلف کافی و قهوه (و سایر محصولات غذایی و غیره) وجود داره که خود مشتری میتونه بره یه لیوان هر جور که میخواد درست کنه و یک و اندی دلار براش بپردازه.
شنیدم آب جوش رایگان هست و بعضی‌ها در مسافرت خودشون پودر قهوه و فلاسک به همراه میارن. عکس دوم، یه نما از دستگاه‌های کافی در یک فروشگاه پمپ بنزین رو نشون میده. ایده‌ی کاربردی و ساده‌ای هست برای عملی شدن در ایران.
اما یکی از مهم‌ترین تفاوت‌ها (last but not least) اینه که جایگاه‌ها مامور حضوری ندارن. بجاش افراد حاضر در فروشگاه متصدی جایگاه هستن اما اغلب نیاز نمیشه که کنار پمپ‌ها بیان، مگر اینکه اتفاق خاصی بیافته. روند کار اینطوره که اغلب ملت، کارت‌شون رو وارد میکنن، با انتخاب گرید (درجه) بنزین، اجازه‌ی سوخت‌گیری بهشون داده میشه و در پایان، مبلغی که زدن از کارت‌شون کسر میشه. رسید رو هم میتونن از خود دستگاه که شبیه به عابر بانک هست بگیرن.
یه چیز جالبی که چند روز پیش دیدم، نحوه‌ی سوخت‌گیری ماشین‌هایی بود که هزینه‌شون رو نقدی میخوان پرداخت کنن. راننده خودرو رو میزنه کنار یک پمپ و میره داخل فروشگاه پمپ بنزین و مثلا ۳۰ دلار میده میگه میخوام این‌قدر بنزین بزنم. بعد طرف توی همون فروشگاه اجازه‌ی سوخت‌گیری میده و بطور عادی بنزین زده میشه تا نزدیکی‌های ۳۰ دلار. اما وقتی چند دلار به ۳۰ مونده باشه، سرعت سوخت‌گیری پایین و پایین‌تر میاد و این‌قدر لاک پشتی میشه تا مبلغش دقیق به ۳۰ دلار برسه! نه یک سنت کمتر، نه بیشتر.
کیوان ابراهیمی
ثبت نظر