چند مشکلِ منجر به تنش ذهنی در دانشگاه شریف که اینجا به هیچ وجه نمی‌بینم

چند سال پیش مدیریت دانشگاه شریف بدون مشورت و اقناع دانشجویان، زمین چمن فوتبال دانشگاه رو تخریب کرد و به جاش، دانشکده‌ی جدید هوا فضا رو ساخت. دانشجویان از این قضیه شاکی بودند و حتی ماجرا به برنامه نود هم کشیده شد.

خیابان شلوغی بین دانشکده برق و ساختمان ابن سینا وجود داشت (به موازات خیابان روبروی سردر و در سمت غربش) که فاقد پیاده رو بود. از بین آدم‌ها، مدام ماشین و دوچرخه رد میشد و ورای بی‌نظمی، همین مسائل به ظاهر کوچک موجب تنش‌های ذهنی بود.

رعایت نظم در راه رفتن پیاده‌ها هم چیز غریبی بود و به شخصه، اینکه در روز آدم‌ها بارها با هم برخورد میکردن و باید زیگزاگی راه میرفتن تا به کسی نخورن، روی اعصابم بود. مشکلی که خیلی راحت و با راه رفتنِ همه از سمت راست قابل حل هست.

این سه مورد، مشکلاتی دم‌دستی بودن که جنبه‌ی فرهنگی دارن و برای حل‌شون نیاز به بودجه‌های غیر قابل تحقق و گزاف نیست. در هر سطحی که هستیم، مدیر یا دانشجو یا … باور کنیم که می‌تونیم با رعایت یه سری نکات ساده، حس بهتری به خودمون و جامعه‌مون بدیم…