قدم اول، مثل هر جای دیگه ارسال رزومه بود. بعد مدیر گروه مربوطه از طریق یک رکروتر یه زمان رو هماهنگ کرد و تماس گرفت که البته ۱۰ دقیقهای تاخیر داشت و چون در شرکت جلسه داشتم، بجای نیم ساعت تونستیم ۲۰ دقیقه صحبت کنیم.
مدیر گروه اپل راجع به تجربیات کاری و پروژههای انجام شده و متدهای یادگیری ماشین که روشون کار کردم و تحقیقات دکترام پرسید. بعد گفت بررسی میکنم و خبر میدم. گفتم اگر قرار به مصاحبهی حضوری در اپل باشه من فقط تا هفتهی آینده هستم و مناسبه قبل از اینکه اینجا رو ترک کنم قرار مصاحبه رو بذاریم.
امروز رکروتر مربوطه از اپل تماس گرفت که مدیر تمایل داره اپلیکیشن شما رو جلو ببره و به مصاحبهی حضوری دعوت شدید. تا آخر هفته در بیاریا هستید، درسته؟
گفتم بله. گفت متاسفانه اتاق خالی برای این هفته موجود نیست و احتمالا بندازیم هفتهی آینده. میتونید از آیوا یه سر با پرواز بیاید اینجا؟ حالا پروازش چند ساعته؟ ۴ ساعت رفت، ۴ ساعت برگشت! گفتم باشه اگر چارهای نیست به درک ضرر، میرم دوباره برمیگردم 🙂
نکتهی جالب اینه که به خاطر موجود نبودن اتاق، حاضر به پرداخت هزینهی سفر اعم از پرواز و اقامت هستن!
این بود اولین تجربه از مصاحبه در شرکتی که چند هفته پیش به عنوان اولین کمپانی امریکایی به ارزش ۱ تریلیون دلار رسید. اپل سالیانه دهها هزار متقاضی کار داره که کسر بسیار اندکیشون به فرآیند مصاحبه وارد میشن و قاعدتا تعداد کمتری پذیرفته. چون هنوز حدود یک سال از دکترای بنده باقی مونده و تاریخ اتمام مشخص نیست، معلوم نیست در صورت پذیرفته شدن هم تاریخ اتمام تحصلیم با تاریخ شروع این کار جور دربیاد؛ در هر صورت میتونه تجربهی خوبی باشه و انشاالله مشاهداتم از مصاحبه رو خواهم نوشت.
ثبت نظر