کیوان ابراهیمیعدم موفقیت پیامرسان‌های داخلی، بدونِ تغییرِ رویکردِ تک‌صدایی و یک‌جانبه‌گرایانه‌ی حاکمیت
فرض کنید شما یک اپلیکیشن پیامرسان ساخته‌اید. پس از پشت سر گذاشتنِ محدودیت‌ها و الزامات فنی، چالش جدی در این حوزه، نحوه‌ی تعامل شما با حاکمیت خواهد بود. اینجاست که نشان می‌دهد آیا شما می‌توانید اعتماد مردم را کسب کنید یا خیر.
حاکمیت با تداوم رویکرد فعلی، قطعاً متمایل است که نهایتِ نظارت و دخالت را در یک پیامرسانِ پر مخاطب داخلی اعمال کند. بعید می‌دانم در این فضا کانال‌های ضد انقلابی در حد «مملکته» و «بی‌بی‌سی فارسی» و «توئیتر فارسی» هم تحمل شوند. بی برو برگرد اعمال نفوذ خواهد شد و از شما خواهند خواست که فلان کانال منتقد و مخالف، با ده‌ها و شاید صدها هزار مخاطب را مسدود کنید. اگر تبعیت نکنید به آسانی دکمه‌ی فیلتر را فشار خواهند داد و شما را به خاک سیاه خواهند نشاند. اگر هم تبعیت کنید، اعتمادی را که قطره قطره جمع کرده بودید، بالمره از دست خواهید داد و باز به خاک سیاه خواهید نشست!
برخی افراد که دل خوشی از سیاست‌های محدودکننده در کشور ندارند و در جامعه کم تعداد هم نیستند، خواهند گفت که بهتر است اطلاعات‌مان دست یک شرکت روس یا امریکایی یا اسرائیلی باشد تا دست عموفیلترچی داخلی! خب اینگونه تفکراتِ از سرِ لجبازی، در شرایط عادی و حتی با پدیده‌ی نو ظهوری مثل فیلترینگ تلگرام، روی خوشی به پیامرسان‌های داخلی نشان نخواهند داد. دوستی می‌گفت در چند روز اخیر، تنها کانتکت‌های حزب‌اللهی و مذهبی‌اش به پیامرسان‌های داخلی پیوسته‌اند و حتی یک نفر نبوده که خارج از این طیف، سروش یا آی‌گپ را نصب کرده باشد.
ورای اینکه چنین حرفی درست باشد یا اشتباه، بنده ترجیح می‌دهم به علت تنگ‌نظری‌ها و مداخله‌های حکومتی در پیامرسان‌های داخلی و اینکه صداهای مخالف در نازل‌ترین حد خود تحمل خواهند شد، از تلگرام استفاده کنم تا کماکان بتوانم در جریان نظرات مخالفین و حتی معاندین در آن‌سوی پرچین‌ها قرار گیرم.
دوستانی پیام می‌دهند که چرا کانال را به پیامرسان‌های داخلی منتقل نمی‌کنید؟ پاسخ این است که تاکنون پیامرسانی که حداقل شرایط لازم برای کار را داشته باشد پیدا نکرده‌ایم. می‌گویند مگر تلگرام در ابتدا مثل الآن خوب و پر امکانات بود؟ پاسخ این است که خیر. امکانات و فیچرهای فعلی و خلاقانه‌ی تلگرام (مثل کانال) به تدریج اضافه شدند اما این پیامرسان، در ابتدای اقبالِ ایرانی‌ها به آن، در حدی ثبات و پایداری داشت که یکهو از اپلیکیشن به بیرون مشایعت نمی‌شدید! یا اینکه وقتی می‌خواستید بین چت‌ها جابجا شوید هنگ نمی‌کرد! می‌توانستید در سیستم‌عامل‌های مختلف براحتی تلگرام را نصب و با آن کار کنید. سرعت آپلود و دانلود سرورها مناسب و روان بود و …
وضعیت فعلیِ پیامرسان‌های داخلی، مثل صنعت ماشین‌سازی ایران است. سایپا و ایران خودروی کم‌کیفیت و عقب‌مانده تا وقتی زنده‌اند که زورِ تعرفه بر واردات خودرو وجود داشته باشد، وگرنه خودروهای کره‌ای و ژاپنی و امریکایی در سه سوت تمام بازار ایران را قبضه خواهند کرد. اگر می‌بینید در هر حال حاضر پیامرسان‌های ایرانی توانسته‌اند قدری مخاطب جذب کنند، صرفاً بخاطر زورِ قهریِ فیلترینگ است. یعنی پس فردا اگر به هر دلیلی تصمیمِ ۴ نفر عوض شود و دست از روی دکمه‌ی فیلترینگ تلگرام بردارند، باز همه برمی‌گردند به همان تلگرام دوست‌داشتنی و در این دوره‌ی فترت، هر خرجی و برجی که پیامرسان‌های ایرانی برای بهبود و تقویت خودشان کرده باشند تبدیل به ضرر خواهد شد.
برای تغییر این بازی باخت باخت، ابتدا بایستی امکانات پایه‌ایِ فنی برای فعالیت در یک پیامرسان داخلی مهیا شود. گام اساسی‌تر، بسط سعه‌ی صدر و تحمل سخن مخالف در حاکمیت است که بدونِ آن، هیچ پیامرسان داخلی قادر نخواهد بود پا به عرصه‌ی رقابت با تلگرام بگذارد و پیروز شود. مولفه‌ی سوم، افزودنِ فیچرهای جذابی چون پرداخت بانکی و انجامِ ساده‌ترِ فعالیت‌های مجازی و حقیقی در پیامرسانِ پر قدرتِ داخلی خواهد بود. بدونِ این سه شرطِ لازم، هر چقدر هم که عموفیلترچی انگشت خود را بر دکمه‌ی قرمز تلگرام فشار دهد، در رقابت با تلگرام، آینده‌ای برای پیامرسان‌های داخلی متصور نخواهد بود.
ثبت نظر