نویسنده مهمان
فروشگاه‌هایی مثل کاستکو و سمز کلاب در امریکا، عرضه‌ی نیمه عمده‌ی مواد غذایی، بهداشتی، لوازم التحریر، وسایل منزل و بسیاری اقلام دیگر رو بر عهده دارن. قیمت‌ها در سطح کمتری نسبت به والمارت، های‌وی، تارگت و امثالهم هست و خانواده‌ها هر چند هفته و شاید چند ماه یکبار سری به عرضه‌کننده‌های نیمه عمده میزنن و خریدهای بزرگ‌تری که دارن رو انجام میدن.
اولین انبار و دفتر مرکزی کاستکو در واشنگتن بوده و این غولِ با سود سالانه‌ی دو و اندی میلیارد دلاری، از بزرگ‌ترین کمپانی‌های امریکایی به حساب میاد. اینجا میخوام به سیاست جالبی که کاستکو برای جلب و نگه داشتن مشتری داره بپردازم، یعنی هزینه‌ی سالانه‌ی عضویت.
این فروشگاه دو نوع کارت عضویت داره که برای خرید ازش حتما باید یکی رو داشته باشید. هزینه‌ی عضویت پایه ۵۵ دلار هست که می‌تونید یکسال باهاش از فروشگاه خرید کنید و بعد از این زمان نیاز به تمدید داره. کسی که این هزینه رو بده، همش توی ذهنشه که یه جوری با خرید بیشتر از کاستکو و گرفتن تخفیفات بیشتر روی مایحتاجش، این مبلغ عضویت رو جبران کنه. به این ترتیب، مشتری مکررا مراجعه و خرید میکنه. حالا بماند اینکه هایپر مارکت‌های دارای شیر مرغ تا جان آدمیزاد تا چه حد حس مصرف‌گرایی و خریدِ انواع و اقسامِ اقلامِ غیر ضروری رو در آدم تحریک میکنن..
نوع دوم عضویت کاستکو که هزینه‌ای چند برابر نسبت به اولی داره، مزیتش اینه که در انتهای سال ۲ درصد کش‌بک داده میشه. یعنی هر چقدر در طول سال از کاستکو خرید کرده باشید، ۲ درصدش به عنوان کارت هدیه بهتون داده میشه که فقط در خود این فروشگاه قابل استفاده هست. وقتی آدم با چنین کارتی خرید میکنه، همش توی ذهنش میاد که چه خوب! من دارم ۲ درصد سیو میکنم روی هر خریدم… اما در واقع چند برابر این سود به کاستکو میرسه و به این ترتیب، چنین سیاستی باعث سود کلان‌تر این کمپانی میشه…
قبلا به چند مورد از تفاوت‌های مهمِ بازار در ایران و امریکا اشاره کرده بودم
مشاهدات چند دانشجوی ایرانی از امریکا
کیوان ابراهیمی
ثبت نظر