دو خاطره

1. حدود ده سال پیش بود که در کلاس یکی از درس‌های عمومی (درس معارف نبود)، با یک دانشجوی سوریه‌ای هم کلاس بودم. این دانشجو، فارسی را با لهجه عربی صحبت می‌کرد و ضمنا خیلی از نظر درسی قوی نبود. خیلی هم جای تعجب نداشت، چون بدون کنکور آمده بود در کنار دانشجویان قوی، آن هم در یک کشور خارجی و لذا عجیب نبود عقب بماند. یک روز بعد از کلاس، با استاد می‌خواست صحبت کنید. دقیق یادم نیست که در چه موردی بود، اما این قدر در ذهنم هست که می‌خواست استاد به او ارفاق کند. به استاد گفت: “من خارجی هستم …”. حرفش که تمام شد، استاد در حالی که با تمسخر لهجه عربی او را تقلید می‌کرد گفت: خارجی هستی که هستی؟… یادم می‌آید خیلی ناراحت شدم اما وقتی نمره شما دست همان استاد است، احتمالا شما هم بودید سکوت می‌کردید. ناگفته نماند که استاد فوق با این که در ظاهر خیلی مذهبی نبود، اما با مذهب هم غریبه نبود و حداقل بنده می‌دانم اهل روزه بود.

2. دیروز پیش استادم بودم. استادم آمریکایی از نژاد سفید است. گفت: “بعد از روز تحلیف رییس جمهور که از آمریکا خارجی نمی‌شوی؟” گفتم، فعلا برنامه ای ندارم اما خیلی هم نگران نیستم. گفت: “با این رییس جمهور باید محتاط باشی، ای وای یعنی این قراره رییس جمهور ما باشه؟ ممکن است همان روز اول که رییس جمهور شد، دستور بدهد که ورود اتباع چند کشور کلا ممنوع شود” بعد برای بار چندم گفت: “به خاطر رفتار دولت آمریکا از تو معذرت می‌خواهم” گفتم نیازی به معذرت خواهی نیست. در همه کشورها حساب دولت‌ها و مردم آن کشور جداست. گفت: “درست می‌گویی. در هر کشوری، هر دینی، و هر مرامی یک عده انسان تندرو وجود دارند که متاسفانه برخی وقت‌ها می‌توانند اکثر جامعه را با خود همراه می‌کنند” بی اختیار یاد آن خاطره ده سال پیش افتادم. البته همانطور که ذکر شد، بار اول نبود و تا جایی که در ذهن دارم، دوبار قبلا استادم از بنده به علت رفتار دولت آمریکا با شهروندان آمریکا عذرخواهی کرده است.

نتیجه گیری با خودتان!