سید حسینی اولین تجربه‌ی رفتن به مکان های زیرزمینی! حدود سه ماه از شیوع کرونا در امریکا میگذره،
و امروز بیش از ٣۶ میلیون بیکار در امریکا به دنبال فرم‌های بیکاری و دریافت کمک‌های دولتی هستند.
یکی از کسب و کار‌هایی که با شیوع کرونا تعطیل شد آرایشگاه‌ها بود.
هر چه از روزهای قرنطینه میگذره، موهای سر آدم‌ها (مخصوصاً کسانی که موهای پرپشتی دارند) به شکل تارزانی بلند میشه. خیلی از آقایان تن به حرف خانم‌هایشان دادند
و زیر قیچی جراحی آن‌ها رفتند! باید پس از کرونا به این مردان مدال جرات، اعتماد، و عشق داد
اما کسانی که تن ندادند باید یا خانه می‌ماندند یا ناامیدانه به دنبال آرایشگر می‌گشتند
و جمله‌ی “داداش به آرایشگر نیاز داری” رو از اطرافیان می‌شنیدند و دم نمی‌زدند.
آرایشگاه کجاست
چند روز پیش خبر رسید آرایشگرم شروع به کار کرده، پرس و جو کردم دیدم محل کارش رو هم تغییر داده.
دیروز تماس گرفتم برای امروز وقت گرفتم و رفتم پیشش.
وقتی رسیدم تعجب کردم و متوجه شدم آرایشگاه، داخل یک کارواش است که کارکنان آن مکزیکی هستند و زبان هم بلد نیستند. برای تفهیم یکی از کارکنان به موهایم اشاره کردم که آرایشگاه کجاست، با دست داخل را نشان داد.
رفتم داخل دیدم آرایشگر سفیدپوست امریکایی‌ام جایی را در گوشه‌ی کارواش اجاره کرده
و بدور از دولت و تبلیغات مشغول بکار است و فقط کسانی را راه می‌دهد که از قبل می‌شناخته.
با هم صحبت کردیم و تا من رو دید گفت واقعاً نیاز داری که موها رو بزنی! گفتم تا حالا اینقدر از دیدنت خوش‌حال نبودم
کمی گپ زدیم. گفت از پس اجاره و آب و برق جای قبلی بر نیومدم
و مجبور شدم اینجا شروع بکار کنم. منی که روزی ۱۵ نفر رو اصلاح می‌کردم
امروز نمی‌تونم خانه بنشینم و کار نکنم، زندگی نمی‌چرخه!
بهش گفتم مکان‌های زیرزمینی معمولاً برای مواد و پارتی‌های آنچنانی است
نه کم کردن مو، خندید و گفت بالاخره باید کار کرد
و آرایشگاه زیرزمینی هم امروز جای پارتی‌های زیرزمینی رو گرفته…
ساکن سکرمنتو، کالفرنیا
کیوان ابراهیمی
نویسنده مهمان
ثبت نظر