کیوان ابراهیمیآدرین رزبراک یه محقق هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) در فیلادلفیای امریکاست که در زمینه‌های یادگیری ماشینی (Machine Learning)، علم داده (Data Science)، یادگیری عمیق (Deep Learning) و بینایی کامپیوتری (Computer Vision) کار میکنه. کتاب‌ها و آموزش‌های خلاقانه و جالبی منتشر میکنه و چند وقتی میشه که پیگیر و طرفدار کارهاش هستم و ارتباطات علمی باهاش داشتم.
آدرین دیروز نوشت یه آکادمی علوم داده در برزیل، از کدها و مطالب آموزشی‌ش بدون اجازه سرقت کرده و اون‌ها رو در دروس آموزشی پولی خودش جای داده. از وکلا و افرادی که در برزیل هستند تقاضای کمک کرد و در کمال ناباوری، بعد از گذشت یکی دو روز نتیجه گرفت!
آدرین چند دقیقه پیش نوشت که اون آکادمی حاضر شده درس رو آفلاین کنه و دوباره روی اون کار کنه تا مشکل سرقت علمی برطرف بشه. ضمناً مبلغی رو هم برای جبران دزدی حق مولف به آدرین پرداخت کردند و آدرین برای اینکه این پول چیزی نبوده که خودش درآورده باشه، همه رو به چند خیریه اعطا کرده!
در این ماجرا چند درس مهم نهفته هست:
1️⃣ اول اینکه چقدر شرکت‌ها از متهم شدن به سرقت ادبی و علمی ترس دارند و حاضرند در کوتاه‌ترین زمان ممکن فرد رو راضی کنن تا کار به شکایت و اقدام قانونی یا اقدام رسانه‌ای که اعتبارشون رو از بین ببره نکشه.
2️⃣ نکته‌ی دوم اینه که یه محقق سلامت نفس داره و حاضر نیست پولی که در قبال سرقت علمی از کارش دریافت کرده رو استفاده‌ی شخصی کنه، بلکه میره اون رو صدقه میده و رسیدهاش رو میذاره و اعلام عمومی میکنه. این سلامت نفس رو در ارتباطات شخصی خودم با آدرین هم دیدم.
3️⃣ نکته‌ی سوم هم قدرت شبکه‌های اجتماعی هست که چنین امکانی رو فراهم کردند. آدرین از طریق لینکداین و توئیتر تونست از یه حق‌خوری در حیطه‌ی زحمات شخصی خودش ممانعت و عدالت رو اجرا کنه.
سید حسینی
ثبت نظر