چند روز پیش در یکی از شرکتهای خصوصی بنام، منتظر شروع جلسه بودم
که بر روی میز اتاق جلسات یک جدول دیدم. ظاهرا این جدول از جلسهی قبلی بجا مانده بود.
ستون اول جدول، نام چند نفر از مدیران و کارشناسهای دولتی نوشته شده بود،
در ستون بعد سمت آنها، و در ستون آخر مبلغ یا کالایی که به عنوان “عیدی” به آنها داده شده بود.
از مهندسی که آن جا حضور داشت سوال کردم این لیست هدیههایی است که به عنوان عیدی به این افراد دادهاید؟
او تایید کرد و توضیح داد که: “خدای نکرده فکر بد نکنید.
این کار بسیار مرسوم است. این کارشناسها و مدیرهای دولتی حقوق پایینی دارند.
ما هم خیلی در طول سال با آنها کار داریم.
این هدیه به عنوان تشکر از زحماتی است که در طول سال به آنها دادهایم و نوعی جبران حقوق کمی است که دریافت میکنند.”
با خودم به فکر فرو رفتم. آیا واقعا این کار صحیح است؟
یاد خاطراتم در خارج از کشور افتادم. دوستی که در شهرداری یکی از شهرهای امریکا کار میکرد تعریف میکرد
که یکی از پیمانکاران یک سبد شکلات و خوردنی و نوشیدنی گرانقیمت به آن بخش از شهرداری هدیه داده است.
وقتی مدیر بخش متوجه شد که هدیه به آنها داده شده است،
تلاش میکند آن را پس دهد ولی به دلایلی میسر نمیشود.
نهایتا محاسبه میکند که هدیه ارزشش چند دلار است؟
متوجه میشود که مثلا شده است چیزی حدود دویست دلار
. مدیر میگوید که طبق قوانین اجازه دارند هدیههای زیر ۲۰ دلار را بپذیرند پس هیچ کس حق ندارد از آن سبد شکلات و خوردنی و نوشیدنی استفاده کند.
هدیه
کمی جستجو در سایت وزارت کشور امریکا شما را به یک صفحهی جالب میرساند.
آنجا توضیح داده شده است که دقیقا این مسائل حساب و کتاب دارد.
مثلا اگر چند هدیهی زیر ۲۰ دلاری در چند نوبت داده شده، باز هم قابل قبول نیست.
حتی نوع هدیهی دریافتی (مطالب کمک آموزشی، هدیههای غیر مادی، هدیه از یک ارگان دولتی به ارگان دیگر دولتی و …) همگی مورد به مورد مشخص شده اند و
همه چیز شفاف است که چه چیزی را میتوان پذیرفت و چه چیزی را نمیتوان.
تفکر امریکایی این است که آن کارمند دولت دارد وظیفهاش را انجام میدهد
و حق ندارد در برابر انجام وظیفه فراتر از حقوقش چیزی دریافت کند.
با چنین قوانین و رویکردی، معضلهایی مثل رشوه در نطفه خفه میشوند.
پ.ن: البته این را هم بگویم که به شخصه بعضی مدیران دولتی در ایران را هم میشناسم که به هیچ وجه هدیه قبول نمیکنند.
ثبت نظر