وقتی مسیح علینژاد در برابر دوربین ما (اسلحه ما)، باطن خود را نمایش می‌دهد!

یکی از دوستان خبر دادند که خانم مسیح علی نژاد به پایتخت کلفرنیا، شهر سکرمنتو می‌آید و قرار است به عنوان یک “سخنران” در یکی از سالن‌های دانشگاه Sacramento State University از زندگی خود و کتابی که اخیراً نوشته بگوید.

تصمیم گرفتم به دیدار ایشان بروم و اگر فرصت شد سوالاتی را مطرح کنم. روز سخنرانی سالن تقریباً جمعیت صد نفری داشت. کسانی که از بیرون دانشگاه آمده بودند (فارس زبانان بهایی و کسانی که مسیحی شده بودند و غیره، خانم‌ها و آقایان میانسال) و دانشجویانی که برای گرفتن نمره‌ی بیشتر با دفترچه‌هایشان مشغول برداشتن نوت بودند. (بعضی از اساتید، اگر در رویدادهای دانشگاه شرکت کنید نمره‌ی بیشتری می‌دهند).

سخنرانی خانم علینژاد تقریباً یک ساعت طول کشید، در این سخنرانی از زندگی، خانواده، و فعالیت‌هایی که داشتند گفتند، و تصویری سیاه از ایران، از زمان کودکی تا امروزی که در امریکاست نشان داد. خانم علینژاد انتظار نداشت در آمریکا کسی به عنوان منتقد با ایشان وارد بحث شود به همین دلیل تا توانست تصویری سیاه، و صفر درصدی از ایران را به دانشجویان نشان داد.

بعد از سخنرانی در بخش پرسش و پاسخ، بنده به عنوان یکی از دانشجویان سوالاتی را مطرح کردم و سعی کردم فضای تک قطبی سالن را بشکنم. فضایی که با وجود ادعای آزادی بیان و عقیده، کاملاً یک طرفه برگزار شده بود و اگر خانم علینژاد ادعا می کرد که در ایران انسان‌ها همدیگر را می‌خورند کسی حاضر نمی‌شد ادعای ایشان را به چالش بکشد.

پس از طرح سوالاتی درباره‌ی چرایی انتشار عکس کودکان شوشتری که مورد تعرض جنسی قرار گرفته بودند (در صفحه اینستاگرام خانم علینژاد) و همچنین قسمتی که بحث خانم مرضیه هاشمی و سکوت و استاندارد دوگانه‌ی خانم علینژاد در این باره به میان آمد، خانم علینژاد و اطرافیان‌شان با سر و صدا و خفه کردن صدای منتقد، دوباره به حاشیه رفته و فضا را احساسی کردند تا کسی به ادعاهای ایشان شک نکند. ایشان خوب می‌داند بحث نشان دادن صحنه‌ی تجاوز جنسی به چند نوجوان حتی با شطرنجی کردن چهره آن‌ها یک کار زننده و زشت است و اگر آن کودکان امریکایی می‌بودند ایشان امروز به جای سخنرانی در دانشگاه باید به زندان رفته و برای زندانیان ایالتی حرف میزدند، نه برای دانشگاه ایالتی. بدون شک این کار ایشان نه تنها غیراخلاقی بلکه غیرقانونی بود و حتی بدترین و چرک‌نویس‌ترین ژورنالیست‌های دنیا هم کمتر دست به چنین کاری می‌زنند. طبیعی بود که ایشان با برخورد تند و بعد هم سروصدا مانع ادامه حرف‌های بنده شوند.

بخش دوم کلیپ

از آنجایی که‌ خانم علینژاد اجازه‌ی صحبت کردن به بنده ندادند و با احساساتی کردن فضا از جواب به سوالات طفره رفتند، مجبور شدم به صورت جداگانه صحبتی با ایشان و مخاطبان داشته باشم.

موضوع حجاب و چگونگی آن یک بحثی است که باید در داخل ایران با گفتگو حل شود. اگر فکر می‌کنید کسی که خارج از کشور زندگی می‌کند و منبع درآمد او از طریق ایجاد تنش و جنگ داخلی در ایران تامین می‌شود می‌تواند مشکلات اجتماعی و فرهنگی شما را حل کند سخت در اشتباهید. امثال خانم علینژاد به گفته‌ی خودشان نه به دنبال حق و حقوق شما هستند و نه به دنبال دیده شدن گیسوان‌تان، بلکه به دنبال محکم کردن جای پای خود در خارج از ایران و دریافت حقوق بیشتر از غرب اند. این امر اتفاق نخواهد افتاد مگر با تحریم بیشتر ایران، تحریم شمایی که حجاب میگذاری یا نمی‌گذاری، تحریم شمایی که حجاب را قبول داری یا نداری. فراموش نکنید که شما هیچ ارزشی برای این خانم و همفکران ایشان ندارید و تنها حکم وسیله‌ای را دارید که به این گروه برای رسیدن به جایگاه بهتر در غرب کمک می‌کند، همانطوری که خانم علینژاد با انتشار عکس کودکان شوشتری باعث از بین رفتن آبرو و حیثیت آن بچه های معصوم شد و ذره‌ای برای او اهمیت نداشت که چه اتفاقی برای آن کودکان خواهد افتاد، چرا؟ چون ایشان “طرفداران” خود را فراتر از یک وسیله برای سوء استفاده نمی‌بیند و با فهم این موضوع به صورت مستقیم از احساسات شما و صدای شما سوء استفاده می‌کند.

از خودتان سوال کنید آیا همکاری با خانم علی نژاد و امثالهم ارزش این را دارد که آینده‌ای برای فرزندان این سرزمین بر مبنای پذیرش حاکمیت غرب بر ایران بسازید؟ جایگزین جمهوری اسلامی کسانی چون پهلوی، رجوی و علینژادها هستند که اگر چسبیدن به دولت امریکا را از آن‌ها بگیرید، هویت مستقلی نخواهند داشت.

فیلم سخنان بنده جلوی خانم علینژاد و عدم تحمل وی در شنیدن صدای مخالف را ببینید.