نویسنده مهمانکشف و حفر گورهای دسته‌جمعی در مدارس شبانه‌روزی اجباری مخصوص کودکان بومی در کانادا، موجب شد به این مسأله بپردازم و حقایقی پیرامون وضعیت زندگی مردم بومی در کانادا ذکر کنم.
در کانادا بیش از ۱۳۰ عدد از این مدارس از حول و حوش دهه‌ی ۱۸۷۰ تا دهه‌ی ۱۹۹۰ توسط دولت کانادا و با همکاری کلیسا (۷۵ درصد مربوط به کلیسای کاتولیک و مابقی سایر کلیساها) دائر بوده‌اند. کودکان اغلب به زور یا بدون اطلاع والدین به این مدارس آورده می‌شدند تا «بومیِ درون»شان را کشته و با فرهنگ و آداب و رسوم اروپایی آسیمیله (همگون‌سازی فرهنگی) شوند.
در این مدارس بیش از ۱۵۰,۰۰۰ کودک بومی زیر شدیدترین شکنجه‌های کلامی، فیزیکی و جنسی نگهداری می‌شدند. تنبیه در پاسخ به استفاده از زبان مادری یا نمایش فرهنگ بومی امری عادی تلقی شده، سوء‌تغذیه و انواع بیماری‌ها در این کمپ‌ها رایج بود.
از بین ۳۸,۰۰۰ کیس آزار فیزیکی و سوء استفاده‌ی جنسی که بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۵ توسط قربانیان گزارش شد، تنها ۵۰ مورد مختوم به محکومیت گشت. تاکنون با حفاری ۷ عدد از این مدارس که آخرین آن در استان بریتیش‌کلمبیا رخ داد، جسد صدها کودک که جوان‌ترین آن‌ها ۳ سال سن داشته‌اند پیدا شده.
حقایقی راجع به بومیان کانادا:
❌ نرخ خودکشی در بین جوانان بومی ۷ برابر باقی جمعیت کانادا
❌ نرخ بیکاری ۱۴ درصد (۲ برابر میانگین جامعه‌ی کانادا)
❌ میانگین درآمد حدود ۲۳,۰۰۰ دلار (۶۰ درصد میانگین جامعه)
❌ نرخ زندانی شدن ۸ برابر متوسط جامعه
❌ نرخ به قتل رسیدن ۶ برابر میانگین جامعه
❌ نرخ مرگ و میر کودکان حدود ۲.۳ برابر میانگین
بومیان تا سال ۱۹۶۰ حق رأی نداشته و تا سال ۱۹۷۲ در هیئت‌های ژوری شرکت نداشتند. آن‌ها همچنین تا سال ۱۹۵۱ از حق داشتن وکیل یا ادعای مالکیت بر زمین محروم بودند. فشار برای حفر محوطه‌ی باقی مدارس شبانه‌روزی ادامه داشته و رقم تقریبی کشته‌شدگانی که در آینده کشف خواهند شد به چند ده هزار نفر می‌رسد.
از وب‌سایت ما دیدن نمایید:
کیوان ابراهیمی
ثبت نظر