سپهراجارهخانهها به طرز عجیبی در سن‌فرانسیسکو کاهش پیدا کرده که سابقه نداشته.
خیلی از کسانی که از کلفرنیا خارج میشن به ایالت‌های مجاور ارگان، نوادا، و آریزونا میرن. بعضی‌ها هم یه کم دورتر میرن، تا کالردو و دنور و میشیگن.
قبلاً بسیاری در طبقه‌ی متوسط، از کلفرنیا به ایالت‌های دیگه میرفتن که هزینه‌های زندگی و مالیات‌شون رو کاهش بدن.
اخیراً داستان کووید هم بر این ماجرا افزوده و خیلی از کارکنان شرکت‌های تکنولوژی هم برای ذخیره کردن پول بیشتر به ایالت‌های دیگه میرن چون میتونن فعلاً دورکاری کنن.
چند روز پیش با همسایه‌مون صحبت می‌کردم که می‌گفت هفته‌ی دیگه ما رسماً میشیم Nevadian. چون گواهینامه‌ی نوادامون میاد و گواهینامه‌ی کلفرنیامون رو پس میدیم. می‌گفت نمیخوان اقامت کلفرنیا رو نگه دارن چون باعث میشه مالیات بالای کلفرنیا رو بخوان بدن.
از خونه‌ی چند هکتاری‌شون که چند ماهی هست خریدن و دارن بهش میرسن تا کم کم به اون جا اسباب‌کشی کنن صحبت میکرد. دارن میرن یه شهر کوچولو به اسم Fernley در نوادا که اتفاقاً سر راه برگشت از یوتا ازش رد شدیم و چون یه فروشگاه والمارت داشت، داشتیم فکر می‌کردیم برای خرید یه توقف بکنیم یا نه.
قبلنا یه کاریکاتوری بود که نشون میداد چجوری طبقه‌ی متوسط دارن فرار میکنن به هر جای دیگه‌ای غیر از کلفرنیا. همین یه هفته‌ای که یوتا رفتیم مشهود بود هزینه‌ها خیلی کمتر از کلفرنیاست. مثلاً حداقل ۶۰ درصد.
یه گریزی هم بزنم به بحث عدالت اجتماعی. این برام جالبه که اینجا خیلی حرفی از عدالت اجتماعی نیست ولی انتخاب زیاده. یعنی هر کی دلش میخواد مالیات و هزینه‌های بیشتر بده و در کلفرنیا زندگی کنه میتونه، هر کی هم دوست نداشت یا اصلاً با فلسفه‌ی مالیات دادن مشکل داشت میتونه بره یه جای دیگه که مالیات کم داره زندگی کنه. خلاصه کمتر فرمِ اینکه همه جا باید برای همه یه جور باشه وجود داره و به جای اینکه همه رو یه جور کنن آدم‌ها انتخاب اینو دارن اونجایی که به تایپ‌شون میخوره برن زندگی کنن.
کیوان ابراهیمی
نویسنده مهمان
ثبت نظر