نویسنده مهمان
حین یه سمپوزیوم تو ساختمان Memorial Union دانشگاه UND در شهر گراندفورکز در ایالت داکوتای شمالی متوجه یک ویترین در طبقه‌ی دوم شدم که در آن به یادبود سربازان جنگی امریکا اختصاص داشت.
در بسیاری از دانشگاه‌ها این موزه‌های کوچولوی جنگ یا ویترین رشادت‌های سربازان وجود داره. چون روز veteran نزدیکه به عنوان یه مطلب قابل مقایسه بین فرهنگ احترام به رزمنده‌ها در ایران و امریکا حائز اهمیته.
تو ایران یادمه بعضی روشنفکرنماها میگفتن چرا تو دانشگاه‌ها یادبود شهدای گمنام درست می‌کنید! اینجا جای درس خوندنه و فقط اختصاص به فعالیت‌های آکادمیک داره و کذا…
اینجا ولی یادبود و ستایش از درگذشتگان و بازماندگان جنگ یک فرهنگ رایج است. نکته‌ی جالبش اینه که بالای این موزه‌ی کوچک جنگ نوشته شده “بهای آزادی”! چرا تو ایران بلد نیستن اینقدر قشنگ تبلیغات فرهنگی کنن؟!
کیوان ابراهیمی
ثبت نظر