کیوان ابراهیمی مهر ۹۴، علی‌اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی در جلسه‌ی علنی مجلس و در جریان بررسی کلیات برجام گفت (اینجا):
«والله، والله، والله در مسائل هسته‌ای نه با “کندی” روبرو خواهیم شد نه “توقف”.
آب سنگین، تحقیقات و غنی‌سازی نیز ادامه خواهد یافت.»
فروردین ۹۷، جواد ظریف، در مصاحبه با شبکه تلویزیونی سی‌بی‌اس امریکا (۱) گفت: «در صورت خروج دولت امریکا از برجام، ایران خود را برای چند گزینه آماده کرده است.
یکی از این گزینه‌ها، “از سرگیری فعالیت‌های هسته‌ای” با سرعتی بیشتر خواهد بود.»
کاری را «از سرگیری» می‌کنند که متوقف شده باشد، نه؟ پس تکلیف آن سه بار قسم جلاله‌ای (۲) که ادا شد تا مجلس را کودکی صغیر فرض کنند و زهرِ هلاهلِ برجام را با برچسبِ داروی نجات‌بخش به حلق‌ش بریزند چه می‌شود؟
تکلیف آن هق‌هق‌ها (۳) چه می‌شود؟
تکلیف این امیدهای سوخته چه؟
همه به ریشِ رنگ‌کرده‌ی حقوقدان‌ِ متقلب‌مان دَر؟
دنیا دارد به ریش‌مان می‌خندد ایها الناس. اعاظم اروپا سودای تحریم‌های سخت‌تر دارند تا زنجیرهای برجام از پای‌مان باز نشود (۴).
برجام
برجام‌تان که قرار بود جیب‌هایمان را پر از پول، ریال‌مان را قوی،
امنیت‌مان را تضمین، غنی‌سازی‌مان را تثبیت، کابوسِ دیوارِ تحریم‌ها را پر از تِرِک و در یک کلام کیف‌مان را کوک کند، بازوانِ سپاه‌مان را در سوریه غلاف کرده و لرزه بر اندامِ بازدارندگیِ نظامی‌مان انداخته.
با بمب‌های از آسمان نازل شده‌ی صهیون، جوان جوان دسته‌ی گل شهید می‌شود
اما از ترسِ تشنجِ برجام در این روزهای یحتمل دم مرگ، نمی‌توانند مقابله کنند.
پی‌نوشت: صالحی دانش‌آموخته‌ی MIT است و ظریف مدرکش را از یکی دوتا از دانشگاه‌های دیگر امریکایی گرفته.
اوضاعِ اسفناکی که امروز بر سر تیم هسته‌ایِ پر مدعای‌مان آمده نشان می‌دهد صرفِ مدرک گرفتن از امریکا کافی نیست و لزوماً منجر به پدیدار آمدنِ شعور در آدمی نخواهد شد.
حیف و صد حیف بر مملکتی که این چنین بازیچه‌ی جهل سیاسیون شد؛
حیف و هزار حیف بر ملت و حکومتی که حتی نمی‌تواند مطالبه‌ی مجازاتِ آن‌هایی را کند که دروغ‌ها گفتند
و بلاها بر سر مملکت آوردند…
سید حسینی
ثبت نظر