آزادهنویسنده: پزشک فارغ‌التحصیل دانشگاه علوم‌پزشکی تهران، ساکن امریکا
قسمت اول
استفاده از صندلی ماشین در این دیار اجباری‌تر از بسیاری اجبارهاست! فسقلی شما که به دنیا می‌آید، یک عدد پرستار خوش‌رو، با لبخندی فراخ، شما و جوجه و بقیه‌ی همراهان را تا دم در ماشین همراهی می‌کند؛ اشتباه نکنید! او عاشق چشم و ابروی شما نیست، بلکه وظیفه دارد صندلی ماشین جوجه را چک کند و اگر شما صندلی مخصوص برای جوجه تهیه نکرده باشید، یا تاریخ انقضای آن گذشته باشد، ایشان از تحویل بچه به شما خودداری خواهد کرد! به همین سخت‌گیری، و به همین محترمی!
بیشتر بیمارستان‌ها در اینجا، صندلی مخصوص نوزاد دارند و اگر شما به هر دلیلی، صندلی نوزاد نداشته باشید یا صندلی‌تان استانداردهای لازم را نداشته باشد، آن‌ها به شما یا یک‌صندلی قرض می‌دهند تا بعد از تهیه‌ی یک‌مورد خوب، آن‌را پس بیاورید و یا مجبورید صندلی نوزاد را از بیمارستان بخرید. ولی در اینکه اغلب بچه و صندلی را با هم به شما تحویل می‌دهند شکی نیست!
مادامی که ماشین در حال حرکت است، شما اجازه‌ی خروج حتی یک‌لحظه‌ی بچه را از صندلی مخصوصش ندارید. درست مثل سریال‌های ایرانی که “مثلاً” توقف می‌کنند و با تلفن همراه حرف می‌زنند، اینجا “واقعاً” باید توقف کنید و بچه را از محل امن‌ش در بیاورید.
قوانین مربوط به صندلی ماشین کودک در ایالت‌های مختلف با هم فرق دارند. من در این نوشته سعی می‌کنم یک‌سری قوانین کلی را بیشتر با استناد به ایالت محل سکونت خودم بنویسم. اگر جایی از نوشته تفاوت‌های اندک و جزئی با دانسته‌های قبلی شما دارد، یحتمل به خاطر تفاوت قوانین ایالت‌هاست.
نوزاد از بدو تولد تا حداقل یک‌سالگی و/یا تا رسیدن به وزن بیست پوند (تقریباً نه کیلو) باید در صندلی مخصوص این رده‌ی سنی، نصب شده در صندلی عقب و پشت به مسیر حرکت قرار بگیرد. مثلاً همین قانون در ایالت محل سکونت ما متفاوت است و حداقل وزن سی‌و‌پنج پوند (تقریباً شانزده کیلو) مدنظر است. هر کودکی تا سن پنج‌سالگی و یا وزن حداقل چهل پوند (تقریباً هجده کیلوگرم) هم باید از صندلی مخصوص این رده‌ی سنی استفاده کند؛ با این تفاوت که صندلی او می‌تواند رو به مسیر حرکت نصب شود.
تا سن شش سالگی استفاده از بوستر الزامی است. بوستر درواقع یک صندلی کودک بدون پشتی است که ارتفاع نشستن نوازد را روی صندلی خودرو بیشتر می‌کند تا محل قرارگیری کمربند ماشین با قد او تنظیم و اندازه شود. در بسیاری از ایالت‌ها، استفاده از بوستر، بیشتر از اینکه به سن وابسته باشد، به قد بچه وابسته است. مثلاً در ایالت ما، قد بلندتر از سی‌وشش اینچ (نود سانتی‌متر) در هر سنی، می‌تواند به جای صندلی کامل، از بوستر استفاده کند و یا هر کودکی با قدی کوتاه‌تر از چهار پا و نه‌اینچ (یک متر و نیم) و وزنی بین هشتاد تا صد پوند (حدوداً سی و شش تا چهل و پنج کیلو) باید همچنان از بوستر استفاده کند. با این حساب، معمولاً بین حدود سن چهار تا هشت‌سالگی، بچه‌ها نیازمند استفاده از بوستر هستند.
برای اینکه معیارها ملموس‌تر باشد، ویژگی‌های دیگری جز قد و وزن هم در مراجع قانونی اعلام می‌شود که در قسمت بعدی بیشتر در موردش صحبت خواهم کرد.
ادامه دارد…
کیوان ابراهیمی
سید حسینی
ثبت نظر